آنچه به نظر پرستار سالمند کار درستی به نظر میرسد می تواند تأثیر متضادی داشته باشد.او اغلب از شهود و غریزه برای کمک به تصمیم گیری در مورد کار مورد نیاز، استفاده میکند. هیچ کس در مورد چگونگی ارتباط با فردی که دچار از دست دادن حافظه شده است، آموزش نمیدهد. در ادامه چند راهکار کارآمد برای پرستار سالمند آمده است:
متأسفانه، کنار آمدن با بیماری آلزایمر و سایر انواع زوال عقل امری ضدغریزی است؛ یعنی اغلب کار درستی که باید توسط پرستار سالمند انجام شود دقیقاً برعکس آن چیزی است که درست به نظر می رسد.
1.راهکار کارآمد معقول، عقلانی و منطقی بودن، فقط پرستار سالمند را دچار دردسر می کند.
وقتی کسی به طریقی که منطقی نیست، عمل میکند، ما تمایل داریم اوضاع را به دقت توضیح دهیم و برای جلب موافقت سالمند از منطق درستی کارهای او استفاده کنیم. با این حال، فرد مبتلا به زوال عقل دیگر یک “رئیس” در مغز خود ندارد، بنابراین او به استدلال های مراقب پاسخ نمی دهد، هر قدر هم که منطقی باشد. جملات سرراست و ساده درباره آنچه که قرار است اتفاق بیافتد معمولاً بهترین راهکار برای او هستند.
2. مبتلایان به زوال عقل نیاز ندارند که باورهایی بر اساس زمان حال داشته باشند.
هنگامی که فردی دچار از دست دادن حافظه شده است، اغلب چیزهای مهم را فراموش می کند، به عنوان مثال، اینکه مادرش درگذشته است. وقتی پرستار سالمند این فقدان را به او یادآوری میکند، درد از دست دادن آن فرد را نیز به او یادآوری می کند. هنگامی که سالمند می خواهد به خانه برود، اطمینان دادن پرستار سالمند به او که در خانه است غالباً به بحث و جدل منجر می شود. تغییر دادن بحث و درخواست از سالمند برای صبحت درباره شخص یا خانهای که در موردش سوال پرسیده است، راهی بهتر برای مراقب جهت آرام کردن فرد مبتلا به زوال عقل است.
3. پرستار سالمند نمیتواند یک مراقب بی نقص باشد.
درست همانگونه که چیزی مانند پدر و مادر بی نقص وجود ندارد، چیزی مانند مراقب بی نقص نیز وجود ندارد. حق دارد به طیف گسترده ای از احساسات انسانی دچار شود، و گاهی اوقات مراقب میتواند بی تاب یا ناامید شود. یادگیری بخشیدن افرادی که دوستشان داریم همانند یادگیری بخشیدن خودمان در فرآیند مراقبتی امری ضروری است.
4. دروغ گفتنِ درمانی، استرس را کاهش می دهد.
ما تمایل داریم با مردم کاملا صادقانه رفتار کنیم. با این حال، وقتی کسی دچار زوال عقل است، صداقت می تواند هم باعث ناراحتی مراقب و هم فرد سالخورده تحت مراقبتش شود. آیا واقعاً مهم است که سالمند فکر کند که در یک مراقبت سالمندان است؟ چه اشکالی دارد که او یا اعضای خانوادهی سالمند به او بگویند که با هم به ناهار می روند و سپس “تصادفا” در راه خانه، درِ مطب پزشک توقف کنند تا چیزی بردارند و از این کار به عنوان راهی برای مراجعه به پزشک استفاده شود؟
5. راهکار کارآمد توافقها مؤثر نیست.
اگر پرستار سالمند از فرد سالخورده بخواهد که دیگر کاری را انجام ندهد، یا یادش باشد کاری را به انجام برساند، به زودی فراموش خواهد شد. برای افراد که در مراحل اولیه ی ابتلا به زوال عقل قرار دارند، یادداشت گذاشتن به عنوان یادآوری گاهی میتواند کمک کند، اما با پیشرفت بیماری، این کار مؤثر نخواهد بود. اقدام و تنظیم مجدد محیط، به جای صحبت کردن و بحث و گفتگو، معمولاً رویکردی موفقتر برای او است. به عنوان مثال، گرفتن یک کتری برقی با سوئیچ “خاموش” اتوماتیک بهتر از هشدار دادن به سالمند در مورد خطرات روشن گذاشتن اجاق گاز است.
6. پزشکان اغلب باید توسط پرستار سالمند راهنمایی شوند.
مهم است که پرستار سالمند به پزشک دربارهی آنچه در خانه می بینید بگوید. پزشک نمی تواند در طول معاینه بگوید که سالمند در تمام مدت شب راه میرفته است. بعضی اوقات پزشکان نیز با دروغ گفتنِ درمانی سر و کار دارند. به عنوان مثال، پزشک به بیمار میگوید که داروی ضد افسردگی برای حافظه است نه افسردگی.
7. پرستار سالمند نمیتواند همه کارها را انجام دهد.
خوب است که قبل از ناامید شدن، پرستار سالمند کمک دیگران را بپذیرد. وقتی مردم کمک خود را به مراقب پیشنهاد میکنند، پاسخ او همیشه باید “بله” باشد. پرستار سالمند لیستی از کارهایی را که دیگران می توانند برای کمک به او انجام دهند داشته باشد، چه این کار آماده کردن یک وعده غذایی باشد، چه تهیه داروی مربوط به یک نسخه باشد، چه کمک به مراقب در هرس کردن گل ها باشد و یا آن فرد در کنار سالمند بماند زمانی که او به کاری شخصی رسیدگی میکند.
این کار باعث افزایش پیشنهادات کمک به پرستار سالمند خواهد شد. درخواست کمک از دیگران، از پذیرش آن زمانی که از سوی دیگران پیشنهاد میشود، سختتر است، بنابراین پرستار سالمند کمک گرفتن از دیگران را تا زمانی که “واقعاً و بیش از حد به آن احتیاج داشته باشد” به تعویق نیندازد.
8. هم دست کم گرفتن و هم دست بالا گرفتن کارهایی که سالمند می تواند انجام دهد، آسان است.
عموما راهکار کارآمد جهت انجام کاری برای سالمندان بسیار ساده تر از این است که مراقب به آنها اجازه دهد که خودشان اینکار را انجام دهند. اگرچه با انجام این کار برای سالمندان، آنها توانایی انجام مستقل آن مهارت را از دست می دهند. از طرف دیگر، اگر پرستار سالمند اصرار کند که سالخوردگان خودشان کاری را انجام دهند و ناامید شوند، فقط باعث می شود که سالمند آشفته شود و احتمالاً پرستار سالمند توانایی های آنها را در انجام کارها افزایش نداده است. نه تنها این کار یک تلاش دائمی برای یافتن تعادل است، بلکه مراقب سالمند باید توجه داشته باشد که تعادل ممکن است از روزی به روز دیگر تغییر کند.
9. راهکار کارآمد برای پرستار سالمند که نپرسد بلکه بگوید.
پرسیدنِ “برای شام چه چیزی می خواهید؟” ممکن است یک سؤال کاملاً عادی در زمان دیگری باشد؛ اما اکنون پرستار سالمند از فرد سالخورده می خواهد که پاسخی بدهد در حالی که ممکن است کلمات برای آنچه که می خواهند را در اختیار نداشته باشد، شاید گرسنه نباشد و حتی اگر جوابی بدهد، ممکن است هنگامی که غذا سرو میشود آن را نخواهند. گفتن “ما الان می خواهیم غذا بخوریم” توسط مراقب ، فرد سالخورده را به خوردن غذا تشویق می کند و آنها را در معضل ناکامی در پاسخگویی قرار نمی دهد.
10. کاملاً طبیعی است که پرستار سالمند هنگامی که سالمند لحظاتی از وضوح و سلامت رفتار را از خود میدهد، تشخیص بیماری را زیر سوال ببرد.
یکی از سخت ترین کارها این است که مراقب به یاد داشته باشد که ما در حال پاسخ به یک بیماری هستیم نه شخصی که فرد تحت مراقبت، زمانی بوده است. راهکار کارآمد برای مراقب این است که همه افراد مبتلا به زوال عقل زمان هایی دارند که کاملا منطقی به نظر میرسند و می توانند به درستی به مراقب پاسخ دهند. غالباً همهی ما از جمله پرستار سالمند احساس میکنیم که شخص ادای زوال عقل را در میآورده است یا با وقوع این لحظات فکر میکنیم در مورد مشکل فرد اغراق می کرده ایم. پرستار سالمند در حال رویاپردازی نیست – بلکه فقط سالمندان یکی از آن لحظات خاص را پشت سر میگذارند که هنگام وقوعشان باید قدرشان را دانست.
