عفونت ادراری در کودکان؛ علت ها

عفونت ادراری در کودکان یکی از مشکلات بهداشتی شایع است که می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما در کودکان و بزرگسالان به دلایل مختلف و با علائم متفاوتی بروز می‌کند. این عفونت‌ها معمولاً به علت ورود باکتری‌ها به دستگاه ادراری ایجاد می‌شوند و می‌توانند شامل عفونت‌های مثانه، حالب‌ها و حتی کلیه‌ها باشند.

در کودکان، علائم ممکن است شامل تب، درد در ناحیه شکم و تغییرات در الگوی ادرار باشد. در بزرگسالان، این علائم می‌توانند به صورت درد و سوزش هنگام ادرار، تکرر ادرار و احساس ناتوانی عمومی ظاهر شوند. درمان به موقع و مناسب عفونت ادراری اهمیت زیادی دارد تا از بروز عوارض جدی جلوگیری شود و کیفیت زندگی فرد بهبود یابد. در ادامه، به بررسی علل، علائم، روش‌های تشخیص و درمان عفونت ادراری در هر دو گروه سنی خواهیم پرداخت. یک پرستار کودک حرفه ای میتواند به تنهایی از کودک شما در برابر این بیماری محافظت کند و یا آن را درمان کند.

عفونت ادراری در کودکان چیست؟

عفونت‌های ادراری (UTI) در کودکان به عنوان یکی از مشکلات بهداشتی رایج شناخته می‌شود و می‌تواند بر روی هر بخش از دستگاه ادراری تأثیر بگذارد، از جمله کلیه‌ها، حالب‌ها، مثانه و پیشابراه. این عفونت‌ها به دلیل ضعف سیستم ایمنی، ناتوانی در تخلیه کامل مثانه و یا تماس با باکتری‌ها می‌توانند ایجاد شوند. در دختران، احتمال ابتلا به عفونت ادراری بیشتر است، زیرا ساختار آناتومیکی دستگاه ادراری آن‌ها، به ویژه کوتاه بودن پیشابراه، باعث می‌شود باکتری‌ها به راحتی به مثانه دسترسی پیدا کنند.

همچنین، عوامل دیگری مانند عدم رعایت بهداشت فردی و مصرف نادرست مایعات نیز می‌توانند خطر ابتلا را افزایش دهند. در پسران، اگرچه شیوع عفونت ادراری کمتر است، اما این عفونت‌ها می‌توانند به دلایل مختلفی از جمله ناهنجاری‌های آناتومیکی، اختلالات در سیستم ادراری و یا مشکلات در سیستم ایمنی ایجاد شوند. در نوزادان و کودکان کوچک‌تر، عفونت‌های ادراری می‌توانند علامت‌های عمومی و غیرقابل‌پیش‌بینی داشته باشند، به همین دلیل تشخیص زودهنگام و درمان مناسب بسیار مهم است.

علائم عفونت ادراری در کودکان ممکن است شامل تب، درد یا سوزش در هنگام ادرار، نیاز مکرر به ادرار، خونریزی در ادرار و تغییر رنگ و بوی ادرار باشد. در موارد شدیدتر، عفونت می‌تواند به کلیه‌ها گسترش یابد و باعث علائم جدی‌تری مانند درد در ناحیه کمر و یا تهوع و استفراغ شود. به یاد داشته باشید که پیشگیری از عفونت ادراری بسیار موثر تز از درمان آن است چراکه آنتی بیوتیک های بسیار کمی برای مقابله با این نوع عفوت باقی مانده است

تشخیص این عفونت‌ها معمولاً از طریق آزمایش ادرار انجام می‌شود و درمان آن معمولاً شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌های تجویز شده توسط پزشک است. به علاوه، اقدامات پیشگیرانه مانند رعایت بهداشت شخصی، افزایش مصرف مایعات و تعویض به‌موقع پوشک در نوزادان، می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های ادراری کمک کند.

انواع عفونت ادراری در کودکان

عفونت ادراری در کودکان می‌تواند به اشکال مختلفی بروز پیدا کند و به طور کلی به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود: عفونت‌های مجرای ادراری و عفونت‌های کلیوی. در ادامه به تفصیل انواع مختلف عفونت‌های ادراری در کودکان را توضیح می‌دهیم:

1. عفونت‌های مجرای ادراری (UTI)

این نوع عفونت‌ها شامل عفونت‌هایی هستند که در مجرای ادراری یا مثانه رخ می‌دهند.

• عفونت مثانه (سیستیت): عفونت در دیواره مثانه.
• علائم: درد و سوزش هنگام ادرار، تکرر ادرار، احساس نیاز مداوم به ادرار و گاهی خونریزی در ادرار.
• تشخیص: بررسی نمونه ادرار (کشت ادرار).
• عفونت مجرای ادراری تحتانی: عفونت در قسمت پایین مجرای ادراری.
• علائم: مشابه به علائم عفونت مثانه، اما ممکن است بدون درد و سوزش باشد.

2. عفونت‌های کلیوی (پیلونفریت)

این نوع عفونت‌ها شامل عفونت‌هایی هستند که در کلیه‌ها رخ می‌دهند.

• عفونت کلیوی (پیلونفریت): عفونت در بافت‌های کلیه‌ها.
• علائم: درد شدید در ناحیه پهلو، تب بالا، درد هنگام ادرار، حالت تهوع و استفراغ.
• تشخیص: بررسی نمونه ادرار، آزمایش خون و در بعضی موارد سونوگرافی یا سی‌تی‌اسکن.

3. عوامل ریسک

1. آلودگی: عوامل باکتریایی مانند ای کولای، استاف اورئوس، یا دیگر باکتری‌ها.
2. آناتومیکی: نقص‌های آناتومیکی در دستگاه ادراری مانند ریفلاکس ادراری.
3. عملکردی: عدم تخلیه کامل مثانه، یبوست مزمن.
4. هورمونی و رشد: تغییرات هورمونی در دوران رشد و بلوغ.
5. حساسیت: نقص سیستم ایمنی که موجب افزایش حساسیت به عفونت‌ها می‌شود.

4. روش‌های درمان و پیشگیری

1. آنتی‌بیوتیک‌ها: درمان با داروهای آنتی‌بیوتیکی مطابق با نوع باکتری عامل عفونت.
2. درمان حمایتی: تامین مایعات کافی و کنترل علائم.
3. افزایش مصرف مایعات: به خصوص آب، که به شست‌وشوی دستگاه ادراری کمک می‌کند.
4. توجه به بهداشت: رعایت بهداشت شخصی و شست‌وشوی صحیح ناحیه تناسلی.
5. کنترل یبوست: درمان یبوست و بی اختیاری مدفوع در کودکان به پیشگیری از عفونت‌های ادراری کمک می‌کند.

در صورت مشاهده علائم عفونت ادراری در کودک، مراجعه به پزشک ضروری است تا تشخیص و درمان به موقع انجام شود.

علائم عفونت ادراری در کودکان پسر و دختر

عفونت ادراری در کودکان که به اختصار به آن عفونت ادراری یا UTI گفته می‌شود، می‌تواند علائم مختلفی داشته باشد. این علائم می‌توانند در نوزادان، کودکان خردسال و کودکان بزرگ‌تر متفاوت باشند. در ادامه به بررسی علائم عفونت ادراری در هر گروه سنی می‌پردازیم:

علائم عفونت ادراری در نوزادان (تا ۲ سالگی)

• تب بدون علت واضح: یکی از شایع‌ترین علائم عفونت ادراری در نوزادان، تب است که ممکن است بدون دلیل مشخصی ظاهر شود.
• بی‌قراری یا تحریک‌پذیری: نوزادان ممکن است به دلیل درد یا ناراحتی دچار بی‌قراری شوند.
• کمبود اشتها و عدم تغذیه: عفونت ممکن است باعث کاهش اشتها و مشکل در تغذیه نوزاد شود.
• تغییر در الگوی خواب: نوزادان ممکن است خواب آشفته‌تری داشته باشند.
• تغییر در رنگ یا بوی ادرار: ادرار ممکن است بدبوتر یا تیره‌تر از معمول شود.
• استفراغ: در برخی موارد، عفونت ادراری ممکن است باعث استفراغ شود.

علائم عفونت ادراری در کودکان خردسال (۲ تا ۵ سال)

• تب: مشابه نوزادان، تب بدون دلیل واضح می‌تواند نشانه‌ای از عفونت ادراری باشد.
• درد یا سوزش هنگام ادرار: کودک ممکن است از درد یا سوزش هنگام ادرار شکایت کند.
• تکرر ادرار یا نیاز به ادرار مکرر: کودک ممکن است نیاز به ادرار بیشتر از معمول داشته باشد و یا دچار اختلال بی اختیاری ادرار در کودکان شود.
• درد در ناحیه پایین شکم یا کمر: ممکن است کودک از درد در این نواحی شکایت کند.
• ادرار خونی یا کدر: ادرار ممکن است خون‌آلود یا کدر شود.
• تحریک‌پذیری و تغییر رفتار: کودک ممکن است بیش از حد تحریک‌پذیر یا ناراحت به نظر برسد.
• کاهش اشتها و استفراغ: مشابه نوزادان، کاهش اشتها و استفراغ ممکن است مشاهده شود.

علائم عفونت ادراری در کودکان بزرگ‌تر (بیش از ۵ سال)

• درد یا سوزش هنگام ادرار: کودکان بزرگ‌تر ممکن است از درد و سوزش هنگام ادرار شکایت کنند.
• تکرر ادرار یا نیاز به ادرار فوری: این علائم به ویژه در شب بیشتر مشاهده می‌شود.
• درد در ناحیه پایین شکم یا کمر: درد در این نواحی نیز می‌تواند نشانه‌ای از عفونت ادراری باشد.
• ادرار خونی یا کدر: ممکن است خون در ادرار دیده شود و ادرار کدر باشد.
• تب: تب می‌تواند نشانه‌ای از عفونت ادراری باشد، به ویژه در صورت همراهی با علائم دیگر.
• استفراغ و بی‌اشتهایی: کودک ممکن است از استفراغ و بی‌اشتهایی رنج ببرد.
• تغییرات در رفتار و خلق و خو: تغییر در رفتار و خلق و خو مانند تحریک‌پذیری یا افسردگی ممکن است مشاهده شود.

اگر مشکوک به عفونت ادراری در کودک هستید، مهم است که به پزشک مراجعه کنید. پزشک معمولاً برای تشخیص عفونت ادراری، نمونه‌برداری از ادرار و آزمایش‌های مربوطه را تجویز می‌کند و بر اساس نتایج، درمان مناسب را پیشنهاد می‌دهد.

به نقل از kidshealth.org :

بیشتر عفونت های ادراری در قسمت تحتانی دستگاه ادراری – مجرای ادرار و مثانه – اتفاق می افتد. این نوع عفونت ادراری سیستیت نامیده می شود. کودک مبتلا به سیستیت ممکن است موارد زیر را داشته باشد:

• درد، سوزش یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن
• افزایش نیاز یا نیاز مکرر به ادرار کردن (اگرچه ممکن است مقدار بسیار کمی از ادرار دفع شود)
• تب
• شب ها زیاد برای دستشویی رفتن بیدار شدن
• مشکلات خیس کردن، حتی اگر کودک آموزش دیده است
• درد شکم در ناحیه مثانه (به طور کلی زیر ناف)
• ادرار بدبو که ممکن است کدر یا حاوی خون باشد

علت عفونت ادراری در کودکان

عفونت‌های ادراری در کودکان، شرایطی هستند که در آن‌ها باکتری‌ها یا میکروب‌های دیگر به دستگاه ادراری وارد شده و موجب بروز علائمی نظیر درد، تب و ناراحتی می‌شوند. علت‌های عفونت ادراری در کودکان می‌توانند متنوع باشند که به شرح زیر است:

• باکتری‌ها: بیشتر عفونت‌های ادراری ناشی از باکتری‌ها هستند. باکتری‌های معمولی که باعث عفونت می‌شوند، شامل اشرشیا کلی ( coli) بوده که معمولاً از دستگاه گوارش به دستگاه ادراری انتقال می‌یابند.
• ناهنجاری‌های آناتومیکی: وجود مشکلات ساختاری در دستگاه ادراری می‌تواند خطر عفونت را افزایش دهد. این مشکلات ممکن است شامل سوءپرتود، تنگی مجرا و ناهنجاری‌های مادرزادی مانند سیستوسل (افتادگی مثانه) و پیلوکلیک (انحراف مجرای ادراری) باشند.
• عدم رعایت بهداشت: عدم رعایت اصول بهداشتی به ویژه در نواحی تناسلی می‌تواند به عفونت‌های ادراری منجر شود. برای مثال، استفاده از پوشک‌های کثیف یا عدم شستشوی مناسب نواحی تناسلی می‌تواند به گسترش باکتری‌ها کمک کند.
• مشکل در تخلیه مثانه: مشکلاتی که باعث تخلیه ناقص مثانه می‌شوند، مانند احتباس ادرار، می‌توانند خطر عفونت را افزایش دهند. این مشکلات ممکن است ناشی از مشکلات عصبی یا سوءاستفاده از عضلات مثانه باشند.
• سیستم ایمنی ضعیف: کودکان با سیستم ایمنی ضعیف یا کسانی که به بیماری‌های مزمن مبتلا هستند، بیشتر در معرض خطر عفونت‌های ادراری قرار دارند.
• مصرف داروهای خاص: برخی از داروها می‌توانند به کاهش دفاع طبیعی بدن در برابر عفونت‌ها منجر شوند و در نتیجه خطر عفونت ادراری را افزایش دهند.
• تغییرات هورمونی: تغییرات هورمونی به ویژه در دختران، می‌تواند بر روی باکتری‌ها و میکروب‌های دستگاه ادراری تأثیر بگذارد و زمینه‌ساز عفونت باشد.
• عوامل ژنتیکی: گاهی اوقات، عوامل ژنتیکی می‌توانند نقش مهمی در پیشرفت عفونت‌های ادراری داشته باشند. در برخی موارد، تاریخچه خانوادگی عفونت‌های ادراری می‌تواند ریسک کودک را افزایش دهد.

پیشگیری از عفونت‌های ادراری شامل رعایت بهداشت مناسب، استفاده از پوشک‌های تمیز و خشک و اطمینان از تخلیه کامل مثانه است. درمان معمولاً شامل آنتی‌بیوتیک‌ها برای مقابله با عفونت‌های باکتریایی بوده و ممکن است نیاز به درمان‌های تکمیلی برای حل مشکلات ساختاری و عملکردی نیز وجود داشته باشد. در کل، تشخیص زودهنگام و درمان مناسب عفونت‌های ادراری در کودکان بسیار مهم است تا از بروز عوارض جدی‌تر جلوگیری شود.

نحوه تشخیص عفونت ادرار در نوزاد و کودک

تشخیص عفونت ادراری در کودکان و نوزادان نیاز به توجه ویژه دارد؛ زیرا علائم ممکن است غیر اختصاصی و نامشخص باشند. اینجا مراحل و روش‌های تشخیص را به تفصیل شرح می‌دهیم:

1. شناسایی علائم بالینی

• در نوزادان، تب: یکی از نشانه‌های رایج عفونت ادرار در نوزادان است. اگر نوزاد بدون دلیل مشخصی تب بالا داشته باشد، می‌تواند نشانه‌ای از عفونت ادرار باشد.
• بی‌قراری و گریه: نوزادانی که دچار عفونت ادرار هستند، ممکن است بی‌قرار شده و به سختی آرام شوند.
• تغییر در الگوی خواب و تغذیه: نوزاد ممکن است خوابش مختل شده و میزان تغذیه‌اش کاهش یابد.
• استفراغ و اسهال: علائم گوارشی غیرقابل توجیه ممکن است نشان‌دهنده عفونت ادرار باشد.
• وجود خون در ادرار: در بعضی موارد ممکن است خون در ادرار دیده شود.

2. تشخیص آزمایشگاهی

• نمونه‌گیری ادرار، جمع‌آوری نمونه ادرار: برای نوزادان، استفاده از کیسه‌های جمع‌آوری ادرار مخصوص نوزادان که بر روی پوست ناحیه تناسلی چسبانده می‌شود، می‌تواند مفید باشد. در کودکان بزرگتر، ممکن است از روش‌های مستقیم‌تر مانند استفاده از کاتتر یا درخواست از کودک برای ادرار در ظرف استریل استفاده شود.
• آزمایش ادرار (U/A): این آزمایش برای بررسی وجود نشانه‌های عفونت، مانند گلبول‌های سفید، نیتریت، پروتئین و خون در ادرار انجام می‌شود.
• کشت ادرار: برای شناسایی نوع باکتری causing عفونت و تعیین حساسیت آن به آنتی‌بیوتیک‌ها، کشت ادرار انجام می‌شود.

3. تصویربرداری و بررسی‌های تکمیلی

در مواردی که عفونت ادرار به طور مکرر یا شدید باشد یا در نوزادان و کودکان با علائم پیچیده همراه باشد، ممکن است به انجام بررسی‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی کلیه‌ها و مثانه برای بررسی ساختار و عملکرد دستگاه ادراری نیاز باشد. این اقدامات به تشخیص مشکلات ساختاری یا ناهنجاری‌های احتمالی کمک می‌کند.

4. مراجعه به پزشک

در هر موردی که علائم عفونت ادرار مشاهده می‌شود، مراجعه به پزشک برای بررسی و تایید تشخیص ضروری است. پزشک بر اساس یافته‌ها، درمان مناسب را تجویز می‌کند و در صورت لزوم، به بررسی‌های بیشتری می‌پردازد. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب عفونت ادرار در نوزادان و کودکان برای پیشگیری از عوارض جدی اهمیت دارد.

آزمایش های مربوط به عفونت ادراری کودکان

برای تشخیص و بررسی عفونت ادراری در کودکان، چندین آزمایش مختلف انجام می‌شود که هر کدام هدف خاصی دارند. این آزمایش‌ها شامل:

• کشت ادرار (Urine Culture): این آزمایش برای شناسایی باکتری‌های عامل عفونت انجام می‌شود. نمونه ادرار به محیط کشت مخصوصی اضافه می‌شود تا رشد باکتری‌ها بررسی شود. این آزمایش به تعیین نوع باکتری و حساسیت آن به آنتی‌بیوتیک‌ها کمک می‌کند.
• آزمایش ادرار با استفاده از روش‌های ویژه (مثل تست نیتریت): تست نیتریت به بررسی تبدیل نیترات به نیتریت توسط باکتری‌ها کمک می‌کند. اگر نیتریت در ادرار وجود داشته باشد، ممکن است نشان‌دهنده عفونت باکتریایی باشد.
• آزمایش میکروسکوپی ادرار: بررسی دقیق‌تر اجزای ادرار با میکروسکوپ برای شناسایی ذراتی مانند کریستال‌ها، سلول‌های اپی‌تلیال و میکروارگانیسم‌ها.
• اولتراسونوگرافی کلیه و مثانه: برای بررسی ساختار کلیه‌ها، مثانه و شناسایی ناهنجاری‌ها یا آسیب‌ها.
• سیستم‌های تصویربرداری مانند VCUG (Void­ing Cystourethrography): برای بررسی حرکت ادرار از کلیه‌ها به مثانه و همچنین تشخیص برگشت ادرار به کلیه‌ها.
• آزمایش CBC (Complete Blood Count): برای بررسی وجود علائم عفونت مانند افزایش گلبول‌های سفید.
• آزمون‌های عملکرد کلیه: مانند کراتینین و اوره برای بررسی تأثیر عفونت بر عملکرد کلیه‌ها.

این آزمایش‌ها به تشخیص صحیح عفونت ادراری کمک می‌کنند و به پزشکان امکان می‌دهند تا درمان مناسب را تجویز کنند.

آموزش پیشگیری از عفونت ادرار کودک

پیشگیری از عفونت ادراری در کودکان اهمیت زیادی دارد؛ زیرا این نوع عفونت می‌تواند باعث مشکلات بهداشتی و ناراحتی‌های زیادی شود. در ادامه به چندین روش و نکته برای پیشگیری از عفونت‌های ادراری در کودکان آورده شده است:

1. نظافت مناسب

• حفظ بهداشت: همیشه باید ناحیه تناسلی کودک را تمیز و خشک نگه‌داشت. در کودکان دختر، پاک کردن از جلو به عقب (از ناحیه واژن به سمت مقعد) به کاهش احتمال انتقال باکتری‌ها کمک می‌کند.
• پوشک‌های تمیز: در صورت استفاده از پوشک، باید به‌طور مداوم پوشک‌ها را تعویض کرده و از پوشک‌های خشک و تمیز استفاده کرد.

2. افزایش مصرف مایعات

• آب کافی: تشویق کودک به نوشیدن آب زیاد، به تخلیه منظم و کامل مثانه کمک می‌کند و در کاهش خطر عفونت‌های ادراری مؤثر است.
• اجتناب از نوشیدنی‌های قندی: مصرف نوشیدنی‌های قندی و شیرین می‌تواند به رشد باکتری‌ها در دستگاه ادراری کمک کند.

3. تخلیه منظم مثانه

• تشویق به ادرار کردن: کودکان باید به طور منظم به دستشویی بروند و ادرار خود را تخلیه کنند، به‌ویژه قبل و بعد از خواب.
• اجتناب از نگه‌داشتن ادرار: به کودک یاد بدهید که ادرار خود را برای مدت طولانی نگه ندارد و به طور مرتب به دستشویی برود.

4. پوشاک مناسب

• پوشاک نخی: استفاده از پوشاک زیر نخی به کاهش تعریق و عفونت ادراری در کودکان و ایجاد محیطی مناسب برای رشد باکتری‌ها کمک می‌کند.
• پوشاک آزاد: پوشاک خیلی تنگ می‌تواند باعث تحریک و عرق‌سوز شدن شود که به نوبه خود ممکن است باعث افزایش خطر عفونت شود.

5. مراقبت از بهداشت شخصی

• استفاده از صابون ملایم: استفاده از صابون‌های ملایم و بدون عطر برای شستشوی ناحیه تناسلی توصیه می‌شود. صابون‌های قوی و معطر می‌توانند باعث تحریک پوست شوند.
• خشک کردن مناسب: بعد از شستشو، ناحیه تناسلی باید به خوبی خشک شود تا از ایجاد محیط مرطوب که می‌تواند باعث رشد باکتری‌ها شود، جلوگیری کند.

6. رعایت رژیم غذایی سالم

• میوه‌ها و سبزیجات: مصرف میوه‌ها و سبزیجات تازه که حاوی فیبر و ویتامین C هستند، می‌تواند به حفظ سلامت سیستم ادراری کمک کند.
• غذاهای ملین: مصرف غذاهایی که به تحریک حرکت روده کمک می‌کنند، می‌تواند به کاهش فشار بر مثانه و کاهش احتمال عفونت منجر شود.

7. پیشگیری از یبوست

رژیم غذایی مناسب: یک رژیم غذایی حاوی فیبر کافی، مانند میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل، به پیشگیری از یبوست کمک می‌کند. یبوست می‌تواند به فشار به مثانه و ایجاد مشکلات ادراری منجر شود.

8. آگاهی از علائم عفونت

آشنایی با علائم: والدین باید به علائم عفونت ادراری مانند درد هنگام ادرار، تکرر ادرار، بوی نامطبوع ادرار و تب توجه کرده و در صورت بروز این علائم به پزشک مراجعه کنند.

این اقدامات ساده و موثر می‌توانند به کاهش خطر عفونت‌های ادراری در کودکان کمک کرده و سلامت آن‌ها را حفظ کنند.

زمان مراجعه به دکتر

مراجعه به پزشک در مورد عفونت ادراری در کودکان اهمیت زیادی دارد؛ زیرا عدم درمان مناسب می‌تواند به عوارض جدی‌تری منجر شود. در اینجا فهرستی از زمان‌ها و شرایطی که باید به پزشک مراجعه کرد، آورده شده است:

1. علائم شایع عفونت ادراری

• درد یا سوزش هنگام ادرار: اگر کودک شما هنگام ادرار درد یا سوزش دارد.
• تکرر ادرار در کودکان: اگر کودک مکرراً احساس نیاز به ادرار کردن دارد، به ویژه اگر مقدار ادرار کم باشد.
• ادرار خونی یا کدر: اگر ادرار کودک تغییر رنگ داده، کدر شده یا حاوی خون باشد.
• تب بدون دلیل واضح: تب بالا و غیرقابل توجیه می‌تواند نشانه‌ای از عفونت ادراری باشد.

2. نشانه‌های جسمی و رفتاری

• بوی بد ادرار: بوی شدید و غیرطبیعی ادرار.
• درد در ناحیه پایین شکم یا کمر: درد در ناحیه شکم یا کمر که به خصوص در ناحیه پایین شکم احساس می‌شود.
• استفراغ و بی‌اشتهایی: استفراغ مداوم یا بی‌اشتهایی که به نظر می‌رسد با سایر علائم همراه است.

3. علائم عمومی و سیستمیک

• خستگی و ضعف عمومی: تغییرات در سطح انرژی کودک، به ویژه اگر همراه با علائم دیگر باشد.
• رفتارهای غیرعادی: تحریک‌پذیری، بی‌قراری یا مشکلات خواب که به وضوح با شرایط فیزیکی کودک مرتبط است.

4. عوامل خطر

• سابقه عفونت ادراری: اگر کودک پیش از این دچار عفونت ادراری شده و علائم جدیدی بروز کرده است.
• پوسیدگی در دستگاه ادراری: در صورتی که کودک به مشکلات ساختاری یا آناتومیک دستگاه ادراری دچار است.

5. گروه‌های خاص

• نوزادان و کودکان کوچک: نوزادان و کودکان زیر یک سال با علائم عفونت ادراری در کودکان باید سریعاً تحت نظر پزشک قرار گیرند؛ زیرا تشخیص و درمان سریع‌تر در این سنین بسیار حیاتی است.
• کودکان مبتلا به بیماری‌های زمینه‌ای: کودکانی که به بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت یا نقص سیستم ایمنی مبتلا هستند.

6. علائم شدید

علائم همراه با اختلالات تنفسی یا قلبی: در صورتی که عفونت ادراری با مشکلات تنفسی، افزایش ضربان قلب یا سایر علائم جدی همراه باشد. در هر کدام از این موارد، مراجعه به پزشک و انجام آزمایشات لازم از جمله آزمایش ادرار و در صورت لزوم آزمایش خون برای تشخیص صحیح و درمان مناسب ضروری است. درمان به موقع می‌تواند از عوارض جدی‌تر مانند عفونت‌های کلیوی یا مشکلات ساختاری جلوگیری کند.

سخن پایانی

عفونت ادراری در کودکان که به طور معمول در بزرگسالان هم ممکن است رخ دهد، نیازمند توجه و مراقبت جدی است. در کودکان، علائم ممکن است غیرمعمول و ناآشکار باشد، بنابراین والدین باید به تغییرات در رفتار و علائم بالینی توجه کنند. در بزرگسالان، عفونت ادراری می‌تواند به مشکلات جدی‌تری منجر شود، به ویژه در افراد مسن و کسانی که دارای شرایط پزشکی پیشین هستند.

تشخیص زودهنگام و درمان مناسب برای جلوگیری از عوارض جدی ضروری است. رعایت بهداشت شخصی، کمک گرفتن از پرستار کودک، مصرف کافی آب و پرهیز از عواملی که می‌توانند به عفونت‌های ادراری منجر شوند، از جمله اقداماتی است که می‌تواند به پیشگیری از این بیماری کمک کند. در نهایت، پیگیری منظم و مشاوره با پزشک می‌تواند به مدیریت موثرتر و کاهش خطرات مرتبط با عفونت‌های ادراری منجر شود.

سوالات متداول

عفونت ادراری چیست؟

عفونت ادراری (UTI) به عفونت در هر قسمتی از دستگاه ادراری گفته می‌شود که شامل کلیه‌ها، حالب‌ها، مثانه و پیشاب‌راه است. معمولاً عفونت در مثانه و پیشاب‌راه شایع‌تر است.

علائم عفونت ادراری در کودکان چیست؟

علائم ممکن است شامل درد یا سوزش هنگام ادرار کردن، نیاز به ادرار مکرر، تب، درد شکم یا پایین کمر و بوی ناخوشایند ادرار باشد. در کودکان خردسال، علائم شامل بی‌قراری، استفراغ و کاهش اشتها است.

علائم عفونت ادراری در بزرگسالان چیست؟

علائم شامل درد یا سوزش هنگام ادرار کردن، نیاز مکرر و فوری به ادرار، ادرار کدر یا خونی، درد در پایین شکم و تب است.

چه عواملی باعث ایجاد عفونت ادراری می‌شوند؟

عواملی مانند باکتری‌های روده‌ای (معمولاً ای کولای)، عدم رعایت بهداشت، سیستم ایمنی ضعیف، استفاده طولانی‌مدت از کاتتر، و اختلالات ساختاری دستگاه ادراری می‌توانند باعث عفونت ادراری شوند.

چگونه می‌توان از عفونت ادراری پیشگیری کرد؟

حفظ بهداشت مناسب، نوشیدن مقدار کافی آب، تخلیه کامل مثانه هنگام ادرار کردن و پرهیز از نگه‌داشتن ادرار به مدت طولانی می‌تواند به پیشگیری کمک کند.

باکتری ای کولای در ادرار کودکان نشانه چیست؟