وقتی صحبت از بی‌اشتهایی می‌شود، بسیاری از ما به طور خودکار به نوجوانان و جوانان فکر می‌کنیم. اما حقیقت این است که بی اشتهایی در سالمندان نیز به همان اندازه رایج است. اختلالات روانی و مشکلات جسمی، هر دو می‌توانند سالمندان را در تغذیه روزانه دچار چالش کنند که بی‌اشتهایی یکی از این چالش‌هاست. البته رسیدگی به امور تغذیه سالمند می تواند به بهترین نحو توسط پرستار سالمند انجام شود. در ادامه این مقاله به بررسی هر چه دقیق‌تر نشانه‌ها، علت‌ها، عوارض و تشیخص بی اشتهایی و سوء تعذیه در سالمندان می‌پردازیم.
علت های بی اشتهایی در سالمندان
بی اشتهایی در سالمندان می‌تواند به دلایل مختلفی بروز کند که به طور کلی به عوامل جسمی، روانی و اجتماعی تقسیم می‌شوند:
1_ عوامل جسمی:
- بیماری‌های مزمن: بیماری‌هایی مانند نارسایی قلبی، دیابت، بیماری‌های کلیوی و ریوی، انواع سرطان‌ها و… می‌توانند منجر به کاهش اشتها شوند.
- تغییرات حسی: با افزایش سن، حس چشایی و بویایی ممکن است کاهش یابد، که این موضوع می‌تواند غذاها را برای سالمندان کمتر جذاب کند.
- مشکلات گوارشی: مشکلاتی مانند یبوست، زخم معده یا بیماری‌های گوارشی دیگر می‌توانند باعث بی‌اشتهایی شوند.
- مشکلات دندانی: سالمندان اغلب با مشکلات دندانی مانند پوسیدگی دندان، بیماری‌های لثه یا دندان مصنوعی نامناسب دست و پنجه نرم می‌کنند. این مشکلات باعث دشواری در جویدن شده و در نتیجه به کاهش مصرف غذا منجر شوند.
- داروها: برخی داروها، به ویژه داروهای مورد استفاده برای فشار خون، افسردگی و بیماری‌های قلبی، می‌توانند اشتها را کاهش دهند.
- مشکلات داخلی بدن و غدد درون ریز: بسیاری از بیماری‌ها و اختلالات هورمونی می‌توانند به بی اشتهایی در سالمندان منجر شوند. به عنوان نمونه، کم‌کاری غده تیروئید (هیپوتیروئیدیسم) یکی از این عوامل است. علاوه بر این، مشکلات کبدی، افزایش چربی خون و دیگر شرایط مشابه نیز می‌توانند در کاهش اشتهای سالمندان نقش داشته باشند. دیابت شیرین نیز با بی اشتهایی همراه است.
2_ عوامل روانی:
- افسردگی: افسردگی یکی از عوامل مهم کاهش اشتها در سالمندان است. بسیاری از سالمندان به دلیل از دست دادن عزیزان یا احساس تنهایی دچار افسردگی می‌شوند.
- اضطراب و استرس: نگرانی‌های مالی، از دست دادن استقلال یا بیماری‌های جسمی می‌توانند موجب اضطراب و استرس شوند که این حالت‌ها نیز موجب بی اشتهایی در سالمندان می‌شود.
- زوال عقل: در افراد مبتلا به زوال عقل، توانایی تشخیص گرسنگی و یا تمایل به غذا خوردن ممکن است کاهش یابد.
3_ عوامل اجتماعی:
- تنهایی و انزوا: بسیاری از سالمندان به دلیل از دست دادن همسر، دوستان یا اعضای خانواده، احساس تنهایی می‌کنند که این موضوع می‌تواند به بی‌اشتهایی منجر شود.
- محدودیت‌های مالی: برخی از سالمندان به دلیل محدودیت‌های مالی قادر به تهیه غذای کافی و متنوع نیستند که این نیز به بی‌اشتهایی کمک می‌کند.
- ناتوانی در تهیه غذا: سالمندانی که دچار مشکلات جسمی هستند، ممکن است نتوانند به راحتی غذا تهیه کنند یا به خرید بروند که این موضوع هم می‌تواند منجر به کاهش مصرف غذا شود.
در مجموع، بی‌اشتهایی و سوء تغذیه در سالمندان می‌تواند به ترکیبی از این عوامل برگردد و لازم است که به دقت بررسی و مدیریت شده تا از سوءتغذیه و مشکلات جدی‌تر جلوگیری شود.
علائم بی اشتهایی در سالمندان
نشانه‌های بی اشتهایی در سالمندان ممکن است متنوع باشند. شناخت این نشانه‌ها برای پیشگیری از مشکلات جدی‌تر بسیار مهم است. برخی از این نشانه‌ها عبارتند از:
- کاهش وزن ناگهانی یا تدریجی: کاهش وزن بدون دلیل مشخص، مانند رژیم غذایی یا افزایش فعالیت بدنی، می‌تواند نشانه‌ای از بی‌اشتهایی باشد.
- کاهش تمایل به غذا خوردن: سالمندانی که به طور معمول به غذا خوردن علاقه داشتند، ممکن است دیگر تمایلی به غذا نداشته باشند یا وعده‌های غذایی را حذف کنند.
- نخوردن غذا یا مصرف مقادیر کم: مصرف کمتر از حد معمول غذا یا انتخاب غذاهای بسیار ساده و کم‌کالری ممکن است نشان‌دهنده بی‌اشتهایی باشد.
- تغییر در عادات غذایی: تغییر در عادات غذایی، مانند اجتناب از غذاهای مورد علاقه قبلی یا انتخاب غذاهای کم‌تنوع و بی‌مزه، می‌تواند از نشانه‌های بی‌اشتهایی باشد.
- خستگی و کاهش انرژی: بی اشتهایی در سالمندان می‌تواند منجر به کاهش انرژی و خستگی مزمن شود، زیرا بدن مواد مغذی کافی دریافت نمی‌کند.
- علائم سوءتغذیه: نشانه‌هایی مانند خشکی پوست، شکنندگی موها و ناخن‌ها، کبودی‌های مکرر یا بهبود آهسته زخم‌ها ممکن است به دلیل سوءتغذیه ناشی از بی‌اشتهایی باشد.
- کاهش علاقه به فعالیت‌های اجتماعی: کاهش علاقه به شرکت در وعده‌های غذایی خانوادگی یا اجتماعی که ممکن است نشانه‌ای از بی‌اشتهایی یا افسردگی باشد.
- تغییرات خلق و خو: افسردگی، اضطراب یا تحریک‌پذیری ممکن است همراه با کاهش اشتها رخ دهد و می‌تواند نشان‌دهنده بی‌اشتهایی باشد.
- مشکلات گوارشی: علائمی مانند یبوست، نفخ یا درد معده ممکن است نشانه‌ای از مشکلات تغذیه‌ای مرتبط با بی اشتهایی در سالمندان باشد.
در صورت مشاهده این نشانه‌ها، لازم است که سالمند به موقع توسط پزشک یا متخصص تغذیه مورد ارزیابی قرار گیرد تا علت اصلی بی‌اشتهایی شناسایی و درمان شود.
درمان بی اشتهایی در سالمندان
رفع بی اشتهایی در سالمندان نیازمند رویکردی جامع است که به جنبه‌های مختلف فیزیکی، روانی و اجتماعی توجه دارد. در اینجا راه‌های مؤثر برای درمان و مدیریت بی‌اشتهایی در سالمندان توضیح داده شده است:
1_ تشخیص و درمان مشکلات جسمی:
- بررسی بیماری‌های مزمن: بررسی و درمان بیماری‌های مزمن مانند دیابت، نارسایی قلبی یا بیماری‌های کلیوی که می‌توانند بر اشتها تأثیر بگذارند. درمان مناسب این بیماری‌ها می‌تواند به بهبود اشتها کمک کند.
- اصلاح مشکلات دندانی: مشکلاتی مانند پوسیدگی دندان، بیماری‌های لثه و دندان‌های مصنوعی نامناسب می‌توانند باعث درد و دشواری در جویدن شوند. اصلاح این مشکلات می‌تواند به بهبود وضعیت تغذیه‌ای کمک کند.
- بررسی تأثیر داروها: برخی داروها ممکن است اشتها را کاهش دهند. مشاوره با پزشک برای تنظیم دوز داروها یا یافتن جایگزین‌های مناسب می‌تواند مفید باشد.
- مشاوره با متخصص تغذیه: طراحی برنامه غذایی متنوع و جذاب که به نیازهای تغذیه‌ای سالمند پاسخ دهد و شامل غذاهای مغذی و پرکالری باشد.
2_ مدیریت مسائل روانی:
- درمان افسردگی و اضطراب: افسردگی و اضطراب می‌توانند به بی اشتهایی در سالمندان منجر شوند. درمان این مشکلات از طریق مشاوره روانشناسی، درمان دارویی یا ترکیبی از هر دو می‌تواند به بهبود اشتها کمک کند.
- مشاوره روانشناسی: جلسه‌های مشاوره با روان‌شناس یا مشاور برای بررسی مشکلات عاطفی و روانی و ارائه استراتژی‌های مقابله‌ای، به بهبود اشتها کمک می‌کند.
- گروه‌های حمایتی: پیوستن به گروه‌های حمایتی که به سالمندان کمک می‌کنند تا احساسات خود را به اشتراک بگذارند و از تجارب دیگران بهره‌مند شوند.
3_ پشتیبانی اجتماعی و محیطی:
- فراهم کردن حمایت اجتماعی: ایجاد و تقویت روابط اجتماعی با خانواده و دوستان برای کاهش احساس تنهایی و بهبود انگیزه برای غذا خوردن.
- کمک به تأمین منابع مالی: ارائه کمک‌های مالی یا منابع برای خرید غذاهای مغذی و باکیفیت.
- طراحی محیط غذایی دلپذیر: ایجاد محیطی راحت و جذاب برای وعده‌های غذایی، شامل استفاده از ظروف و تجهیزات مناسب، تنظیم دمای مناسب غذا و کاهش عوامل مزاحم.
- تشویق به مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی مرتبط با غذا: تشویق سالمندان به شرکت در فعالیت‌هایی مانند تهیه غذا، آشپزی با خانواده یا شرکت در برنامه‌های غذایی اجتماعی می‌تواند به افزایش اشتها کمک کند.
این اقدامات به بهبود اشتها و افزایش کیفیت زندگی سالمندان کمک کرده و از سوءتغذیه و مشکلات بهداشتی ناشی از بی‌اشتهایی جلوگیری می‌کند. در بعضی مواقع خاص که سالمند علاوه بر بی اشتهایی قادر به بلعیدن نیست، تغذیه از طریق لوله معده یا گاواژ هم استفاده می شود.
به نقل از griswoldcare :
- مشاوره و مداخلات روانشناختی (یعنی کمک به مقابله با از دست دادن، مسائل مربوط به عزت نفس، افسردگی و غیره)
- برای رفع کمبودهای تغذیه ای با متخصصان تغذیه همکاری کنید و محدودیت های غذایی را حذف کنید
- سعی کنید به جای وعده های غذایی کامل، میان وعده های کوچک تری در طول روز تهیه کنید
- یک سیستم حمایتی پایدار شامل خانواده و سایر عزیزان فراهم کنید
- مشارکت در برنامه‌های روزانه را تشویق کنید تا مطمئن شوید که عزیزتان با دیگران شام می‌خورد و عموماً از نظر اجتماعی فعال‌تر می‌شود.
- اگر برای یکی از عزیزانشان غصه می‌خورند که معمولاً برایشان غذا درست می‌کند، حتماً به آنها قدرت دهید تا خودشان غذا درست کنند یا به خدمات تحویل غذا درب منزل توجه کنند.
- صرفا صرف غذا خوردن با آنها می تواند موثر باشد یا پرسیدن در مورد دستور العمل های غذایی خانوادگی، زمان غذا را معنادار کنید
- اطمینان حاصل کنید که آنها مقدار زیادی آب برای نوشیدن در طول روز برای کمک به فرآیندهای گوارشی دارند
غذا های مناسب برای رفع بی اشتهایی سالمندان
برای رفع بی اشتهایی در سالمندان، انتخاب غذاهای مناسب که به بهبود اشتها و تأمین نیازهای تغذیه‌ای کمک کنند، اهمیت دارد. در اینجا به تفصیل غذاهایی که می‌توانند مفید باشند، توضیح داده شده است:
1_ غذاهای پرکالری و مغذی:
- آجیل و دانه‌ها: مانند بادام، گردو و دانه چیا که دارای کالری و چربی‌های سالم هستند و می‌توانند به افزایش کالری دریافتی کمک کنند.
- کره بادام‌زمینی و کره‌ها: این مواد غذایی پرکالری و غنی از پروتئین و چربی‌های سالم، می‌توانند به راحتی در وعده‌های غذایی اضافه شوند.
- پودر پروتئین: افزودن پودر پروتئین به اسموتی‌ها، سوپ‌ها یا غذاهای دیگر می‌تواند به افزایش محتوای پروتئین و کالری کمک کند.
2_ غذاهای بافت‌دار و خوشمزه:
- غذاهای نرم و پخته: غذاهایی مانند پوره سیب‌زمینی، پوره سبزیجات و سوپ‌های خامه‌ای که به راحتی قابل هضم هستند و می‌توانند اشتها را تحریک کنند.
- غذاهای خوشمزه و معطر: استفاده از ادویه‌ها و گیاهان معطر مانند زعفران، دارچین و آویشن برای افزایش طعم و عطر غذاها و تحریک اشتها.
3_ غذاهای با پروتئین بالا:
- گوشت سفید و ماهی: مانند مرغ و ماهی که منابع خوبی از پروتئین هستند و به ساخت و ترمیم بافت‌های بدن کمک می‌کنند.
- تخم‌مرغ: منبع غنی پروتئین و ویتامین‌ها که می‌تواند به صورت آب‌پز، نیم‌پز یا در تهیه املت‌ها استفاده شود.
- لبنیات: مانند شیر، ماست و پنیر که منابع خوب پروتئین و کلسیم هستند و می‌توانند در برنامه غذایی گنجانده شوند.
4_ غذاهای حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی:
- میوه‌های تازه و خشک‌شده: مانند موز، سیب و توت‌فرنگی که حاوی ویتامین‌ها و فیبر هستند و می‌توانند به عنوان میان‌وعده‌های سالم مصرف شوند.
- سبزیجات پخته: مانند هویج، کدو، و سبزیجات برگ‌دار که ویتامین‌ها و مواد معدنی مورد نیاز را تأمین می‌کنند و به صورت پخته و نرم شده، مصرف راحت‌تری دارند.
5_ غذاهای حاوی فیبر:
- غلات کامل: مانند جو دوسر، برنج قهوه‌ای و نان سبوس‌دار که حاوی فیبر بالا هستند و به بهبود سلامت گوارش و به بی اشتهایی در سالمندان کمک می‌کنند.
- پروتئین‌های گیاهی: مانند لوبیا و عدس که حاوی فیبر و پروتئین هستند و می‌توانند به افزایش مصرف مواد مغذی و بهبود اشتها کمک کنند.
6_ غذاهای خوشمزه و جذاب:
- اسموتی‌ها و شیک‌های مغذی: تهیه اسموتی‌های میوه‌ای با اضافه کردن مواد مغذی مانند ماست، شیر و پودر پروتئین برای جذب بهتر و افزایش اشتها.
- غذاهای کوچک و متنوع: تقسیم وعده‌های غذایی به چندین وعده کوچک و متنوع در طول روز می‌تواند به افزایش مصرف غذا کمک کند.
استفاده از این غذاها می‌تواند به تحریک اشتها و تأمین نیازهای تغذیه‌ای سالمندان کمک کند. همچنین، توجه به طعم، بافت و روش‌های تهیه غذا می‌تواند به افزایش علاقه و تمایل سالمندان به غذا خوردن کمک کند. به یاد داشته باشید که فشار خون بالا در سالمندان بسیار رایج است و دانستن تغذیه مناسب برای فشار خون نیز مهم است.
تشخیص بی اشتهایی در سالمندان
تشخیص بی اشتهایی در سالمندان نیازمند ارزیابی دقیق تغییرات فیزیکی، رفتاری و روانی است. اولین مرحله شامل بررسی علائم فیزیکی مانند کاهش وزن ناگهانی یا تدریجی، کاهش حجم وعده‌های غذایی و تغییرات در عادات غذایی است. پزشکان باید وضعیت سلامت دهان و دندان را نیز بررسی کنند، زیرا مشکلات دندانی مانند پوسیدگی، بیماری‌های لثه و دندان‌های مصنوعی نامناسب می‌توانند بر اشتها تأثیر بگذارند.
آزمایش‌های خون برای شناسایی کمبودهای تغذیه‌ای و مشکلات جسمی دیگر نیز ممکن است مورد نیاز باشد. علاوه بر ارزیابی فیزیکی، وضعیت روانی سالمند نقش کلیدی در تشخیص بی‌اشتهایی دارد. تغییرات خلق و خو، مانند افسردگی، اضطراب یا زوال عقل، می‌توانند باعث کاهش اشتها شوند. بررسی علائم روانی و مشاوره با روان‌شناس یا روان‌پزشک برای شناسایی و مدیریت مشکلات روانی ضروری است.
این ارزیابی به تشخیص صحیح علت‌های روانی بی اشتهایی در سالمندان کمک می‌کند و می‌تواند به تدوین برنامه درمانی مناسب یاری رساند. در نهایت، شناسایی عوامل اجتماعی و محیطی که ممکن است بر اشتها تأثیر بگذارند، از جمله تنهایی، انزوا و محدودیت‌های مالی نیز اهمیت دارد.
بررسی وضعیت اجتماعی و محیطی سالمند و ارزیابی تأثیر آنها بر عادات غذایی می‌تواند به شناسایی علل بی‌اشتهایی کمک کند و به برنامه‌های حمایتی برای بهبود وضعیت تغذیه‌ای سالمند منجر شود. این رویکرد جامع، امکان تشخیص دقیق‌تر و درمان مؤثرتر بی‌اشتهایی را فراهم می‌آورد.
عوارض غذا نخوردن در سالمندان
بی اشتهایی در سالمندان می‌تواند عوارض جدی و متعددی را به دنبال داشته باشد که به طور مستقیم بر سلامت جسمی و روانی آنها تأثیر می‌گذارد. در ادامه، این عوارض به طور کامل توضیح داده شده است:
1_ سوءتغذیه و کمبود مواد مغذی:
- کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی: عدم دریافت کافی مواد مغذی می‌تواند منجر به کمبود ویتامین‌ها (مانند ویتامین D و ویتامین B12) و مواد معدنی (مانند آهن و کلسیم) شده که به بروز مشکلاتی مانند کم‌خونی، مشکلات استخوانی و اختلالات عصبی منجر می‌شود.
- ضعف سیستم ایمنی: سوءتغذیه به کاهش کارایی سیستم ایمنی منجر می‌شود و می‌تواند مقاومت بدن در برابر عفونت‌ها را کاهش دهد، بنابراین فرد سالمند بیشتر مستعد ابتلا به بیماری‌ها و عفونت‌ها خواهد بود.
2_ کاهش وزن و تحلیل عضلات:
- کاهش وزن ناگهانی و شدید: کاهش وزن غیرقابل کنترل می‌تواند به تحلیل عضلات و کاهش قدرت بدنی منجر شود. این امر می‌تواند فعالیت‌های روزمره را دشوارتر کرده و خطر سقوط و آسیب‌های جسمی را افزایش دهد.
- افت چگالی استخوان‌ها: کمبود مواد مغذی و کاهش وزن می‌تواند به کاهش چگالی استخوان‌ها و افزایش خطر شکستگی‌ها و مشکلات مفصلی منجر شود.
3_ مشکلات گوارشی و متابولیک:
- مشکلات گوارشی: بی اشتهایی در سالمندان می‌تواند به بروز مشکلات گوارشی مانند یبوست و نفخ منجر شود که می‌تواند به افزایش ناراحتی‌های شکمی و اختلال در روند هضم منجر گردد.
- اختلالات متابولیک: کمبود تغذیه مناسب می‌تواند به اختلالات متابولیک، از جمله کم‌خونی و تغییرات در سطح قند خون، منجر شود.
4_ افزایش خطر بیماری‌های مزمن:
- ضعف قلبی و عروقی: کمبود مواد مغذی می‌تواند به ضعف عملکرد قلب و عروق منجر شود و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و فشار خون بالا را افزایش دهد.
- اختلالات تنفسی: کاهش عضلات تنفسی و قدرت بدنی به علت بی‌اشتهایی می‌تواند به بروز مشکلات تنفسی و کاهش ظرفیت تنفسی منجر شود.
5_ مشکلات روانی و کیفیت زندگی:
- افسردگی و اضطراب: بی‌اشتهایی و کاهش انرژی می‌تواند به افزایش افسردگی و اضطراب منجر شود که به نوبه خود به کاهش کیفیت زندگی و انگیزه برای انجام فعالیت‌های روزمره منجر می‌شود.
- احساس انزوا و کاهش تعاملات اجتماعی: مشکلات مربوط به غذا خوردن و کاهش انرژی می‌تواند به کاهش تعاملات اجتماعی و احساس انزوا منجر شود که این خود می‌تواند به بدتر شدن وضعیت روانی فرد منجر شود.
با توجه به این عوارض، مدیریت و درمان بی‌اشتهایی در سالمندان بسیار مهم است تا از بروز مشکلات جدی‌تر جلوگیری شده و کیفیت زندگی سالمندان بهبود یابد.
سخن پایانی
در این مقاله به بررسی بی اشتهایی در سالمندان، عوارض، علل و علائم آن پرداختیم. بیان کردیم که بی‌اشتهایی یا کم اشتهایی در سالمندان یک مشکل جدی است که می‌تواند به سوءتغذیه، ضعف جسمی و روانی و کاهش کیفیت زندگی منجر شود. با توجه به تأثیرات گسترده‌ای که این وضعیت بر سلامت کلی سالمندان دارد، ضروری است که به علل مختلف آن از جمله مشکلات جسمی، روانی و اجتماعی توجه شده و با رویکردی جامع به درمان آن پرداخته شود.
همچنین اشاره کردیم که حمایت از سالمندان، فراهم کردن یک محیط غذایی دلپذیر و مغذی و مدیریت مشکلات روانی و جسمی مرتبط، می‌تواند به بهبود اشتها و حفظ سلامت و رفاه آنان کمک کند. اگر در خانه سالمندی دارید که برای نگهداری و مراقبت از آن نیازمند پرستار سالمند هستید، می‌توانید به سایت زندگی برتر مراجعه کرده و با کارشناسان ما تماس بگیرید.
سوالات متداول
علل اصلی بی‌اشتهایی در سالمندان چیست؟
بی‌اشتهایی در سالمندان می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی مانند بیماری‌های مزمن (مانند دیابت، افسردگی، زوال عقل)، داروهای مصرفی، مشکلات دهانی و دندانی، کاهش حس بویایی و چشایی یا مشکلات گوارشی باشد. همچنین، تغییرات مرتبط با سن در متابولیسم و کاهش فعالیت بدنی نیز می‌توانند به این وضعیت منجر شوند.
چگونه می‌توان بی‌اشتهایی در سالمندان را تشخیص داد؟
بی‌اشتهایی در سالمندان معمولاً با کاهش مصرف غذا، کاهش وزن، خستگی و کاهش علاقه به غذا همراه است. اگر این علائم به‌طور مداوم مشاهده شوند، باید به پزشک مراجعه کرد تا علت دقیق بررسی شود.
چه راهکارهایی برای بهبود اشتها در سالمندان وجود دارد؟
برای بهبود اشتها، می‌توان از وعده‌های غذایی کوچک و مکرر، استفاده از غذاهای مورد علاقه سالمند، افزایش مصرف مواد غذایی پرکالری و مغذی، ایجاد محیطی دلپذیر برای غذا خوردن و توجه به مصرف آب و مایعات استفاده کرد. مشورت با یک متخصص تغذیه نیز می‌تواند مفید باشد.
آیا بی‌اشتهایی در سالمندان می‌تواند به مشکلات جدی منجر شود؟
بله، بی‌اشتهایی در سالمندان می‌تواند به مشکلات جدی مانند سوءتغذیه، ضعف عضلانی، کاهش سیستم ایمنی و افزایش خطر ابتلا به عفونت‌ها منجر شود. اگر به موقع به آن رسیدگی نشود، ممکن است به بستری شدن یا مشکلات سلامت طولانی‌مدت منجر گردد.
در صورت بی اشتهایی در سالمندان، چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر بی‌اشتهایی در سالمند به مدت طولانی ادامه دارد، منجر به کاهش وزن شدید یا مشکلات جسمانی دیگر شده یا با علائمی مانند افسردگی، درد شدید یا اختلالات گوارشی همراه است، باید به پزشک مراجعه کرد تا علت دقیق مشخص و درمان مناسب انجام شود.
آیا طبیعی است که افراد مسن اشتهای کمتری داشته باشند؟
با توجه به تغییرات فیزیکی مرتبط با افزایش سن، معمولاً کم‌خوری به عنوان یک وضعیت طبیعی تلقی می‌شود. کاهش اشتها می‌تواند ناشی از تغییرات طبیعی در سطوح هورمونی باشد. همچنین، افراد مسن ممکن است به دلیل استفاده از دندان مصنوعی یا مصرف داروهای خاص، رژیم غذایی خود را تنظیم کنند تا از عوارض جانبی احتمالی جلوگیری کنند.
شروع بی اشتهایی در چه سنی است؟
دکتر هاجز می‌گوید: با افزایش سن، معمولاً فعالیت‌های ما کاهش می‌یابد. به طور متوسط، افراد بالای 60 سال و به‌ویژه کسانی که بالای 70 سال دارند، به انرژی کمتری نسبت به دوران جوانی خود نیاز دارند، زیرا فعالیت کمتری انجام می‌دهند و انرژی همان کالری است. به طور کلی، نیازهای کالری آنها کاهش می‌یابد، زیرا کمتر فعالیت می‌کنند.
