دستورالعمل های کنترل عفونت برای پرستاران بیمار

تمام هم و غم و انگیزه ما برای فعالیت در مجموعه بزرگ خدمات پرستاری زندگی برتر، ایجاد رفاه و آسایش بیشتر برای هموطنان گرامی است و همانقدر که سلامت و آرامش بیماران برای ما حائز اهمیت است، برای سلامت و حال خوب پرستاران نیز ارزش قائل هستیم.

 همانطور که هر شغل به نوعی خطرات و چالش‌های خود را دارد، شغل پرستاری نیز با خطرات زیادی همراه است. این شغل جدای از شان و احترام اجتماعی، دارای جنبه‌ای ایثارگرانه است. چراکه پرستار از سلامت خود و گاها خانواده‌اش می‌گذرد و به بیماران خدمت‌رسانی می‌کند. این پرستار که روزانه با هزاران عامل بیماری‌زا در تماس است، به احتمال بالایی ممکن است دچار عفونت شود و از پا درآید!

دستورالعمل پیشگیری از عفونت‌های بیمارستانی همان راهنمای پیشگیری از عفونت بیمارستانی است که از جان پرستاران و کادر بیمارستان در برابر عفونت‌های احتمالی جلوگیری به عمل می‌آورد. رعایت دستورالعمل های کنترل عفونت بیمارستانی کمک می‌کند پرستاربیمار از ابتلا به عفونت‌ها مصون بماند و بتواند سالم و تندرست، وظیفه خود را در قبال بیمار، به انجام رساند.

اهمیت راهنمای کشوری کنترل عفونت بیمارستانی

برای درک اهمیت راهنمای کشوری کنترل عفونت بیمارستانی خوب است اول بدانیم عفونت بیمارستانی چیست؟ درواقع عفونت بیمارستانی یا Hospital acquired infection  وقتی ایجاد می‌شود که فرد در محیط درمان که پر از آلودگی‌ها است، دچار عفونت شود. عفونت فرآیندی است که میکروب‌هایی چون ویروس، باکتری و قارچ وارد بدن موجود زنده می‌شوند و در ارگان‌های داخلی آن لانه می‌گزینند. کسی مثل پرستار که لحظه به لحظه کار خود را در محیط درمان سپری می‌کند، به احتمال بیشتر ممکن است دچار عفونت بیمارستانی شده و ضمن الزام پرداخت هزینه‌های زیاد درمان، از کار و زندگی طبیعی ناتوان شود‌.

اهمیت راهنمای کشوری کنترل عفونت بیمارستانی تازه از آنجایی مشخص می‌شود که بدانیم آمار عفونت بیمارستانی در بیمارستان‌های آمریکا، به ۱۰ درصد رسیده؛ اما بیمارستان‌های آسیایی تا ۴۰ درصد هم آمار عفونت بیمارستانی دارند! البته الزام کنترل عفونت بیمارستانی به این دلیل است که عفونت می‌تواند جان بسیاری از پرستاران و پزشکان را بگیرد و جدای از ارزش انسانی این بزرگواران، کشور را با اوضاع بد خدمات درمانی و کمبود نیرو مواجه کند.

پیشنهاد مقاله: پرستار بیمار کرونا در خانه

مخاطبان هدف دستورالعمل پیشگیری از عفونت‌های بیمارستانی

دستورالعمل پیشگیری از عفونت‌های بیمارستانی مخصوص هر کسی است که در محیط درمان حضور دارد و در هر نقشی، با آلودگی‌های آن در تماس است. از این رو تمام کادر بیمارستان، بیماران، پزشکان و البته پرستاران زحمتکش در معرض خطر ابتلا به عفونت بیمارستانی هستند که در نهایت می‌تواند موجب مرگ شود. شایان ذکر است که عفونت بیمارستانی یک نوع عفونت خاص نیست؛ بلکه انواع عفونت؛ عفونت مغز یا مننژیت، عفونت زخم، عفونت ادراری و… را دربرمی‌گیرد.

اما مخاطبان اصلی دستورالعمل پیشگیری از عفونت‌های بیمارستانی چه افرادی هستند؟ در میان پرستاران، بیشترین ریسک ابتلا به عفونت‌های بیمارستانی، مخصوص پرستارانی است که در بخش مراقبت‌های ویژه یا آی‌سی‌یو از بیماران بدحال مراقبت می‌کنند. افزون بر این، سن و سیستم ایمنی فرد نیز در احتمال ابتلا به عفونت‌ تاثیر دارد‌‌. از این رو سالمندان و کودکان و بیماران بد حال، بیش از سایرین در معرض خطر عفونت بیمارستانی هستند.

راهنمای پیشگیری از عفونت بیمارستانی

حال که با اهمیت بالای کنترل عفونت بیمارستانی برای بیماران و پرستاران محترم آشنا شدیم، خوب است راهنمای پیشگیری از عفونت بیمارستانی را خدمت شما عزیزان ارائه دهیم تا بدانید برای جلوگیری از این مشکل باید چه کار کنید؟؛ و اما پیش از بررسی راهکارها، ابتدا باید بدانید که انتقال میکروب‌ها در محیط‌های آلوده‌ چگونه صورت می‌گیرد؟

1. تماس
2. برخورد با تجهیزات آلوده
3. تنفس
4. قطره
5. استفاده از وسایل مشترک

پیشنهاد مقاله: هر آنچه پرستار بیمار باید در مورد مراقبت از بیمار مبتلا به بیماری هانتینگتون بداند

تماس؛

تماس و لمس فیزیکی میزبان میکروب با پرستار یا فرد حساس اولین و شایعترین راه انتقال است.

برخورد با تجهیزات آلوده

خصوصا در ICU  که تجهیزات و لوازم درمان بیشتر هستند، عوامل بیماری‌زا راحت‌تر به پرستاران و کادر بیمارستان منتقل می‌شوند. لوازم پانسمان، تزریقات، آنژیوکت، دستکش و لباس آلوده از جمله منابع انتقال میکروب هستند‌.

تنفس؛

انتقال از طریق هوای منتشر شده در هنگام تنفس

قطره؛

انتقال میکروب از طریق قطرات، ترشحات و مخاط بدن از جمله بزاق دهان و مخاط بینی در هنگام عطسه، سرفه و صحبت کردن تند

استفاده از وسایل مشترک؛

مثل دارو، لیوان، ظرف غذا و… که این مورد بیشتر بین بیمار و همراه وی دیده می‌شود.

راهکارهای موثر برای پیشگیری از عفونت بیمارستانی

برای پیشگیری از عفونت‌های بیمارستانی باید هر راه احتمالی برای انتقال میکروب را ببندیم. و این کار با کنترل نظافت محیط، نظافت فردی و اجتماعی محقق می‌شود. این بدان معناست که اگر هر فرد نکات لازم و اصول مراقبت فردی را رعایت کند و در یک سیستم (در کنار سایر افراد) به آن‌ها پایبند باشد و تدبیری برای حفظ پاکیزگی محیط بیندیشد، خطر عفونت بیمارستانی به طور چشمگیری کاهش خواهد یافت. از جمله راهکارهای موثر برای پیشگیری از عفونت‌های بیمارستانی عبارتند از:

1. تشکیل تیم و برنامه‌ریزی برای نظافت محیط؛ این نظافت توسط افرادی کارآمد در بیمارستان، درمانگاه، کلینیک و محیط درمانی انجام می‌شود و لازم است بر روند صحیح آن نظارتی صورت گیرد.
2. استفاده از وسایل و مواد کارآمد برای ضد عفونی کردن محیط و تجهیزات؛ افزون بر نیروی دقیق، دلسوز و کاربلد، مواد شوینده و ضد عفونی کننده‌های قوی مورد نیاز است.
3. رعایت فاصله اجتماعی در ارتباط با بیمار
4. استفاده از لباس، ماسک، کلاه، دستکش و شیلد در محیط‌های آلوده
5. رعایت ملاحظات لازم در جابجایی و انجام امور بیمار
6. محدود کردن، و آموزش طرز استفاده‌ به‌جا از آنتی‌بیوتیک‌ها؛ بسیاری از میکروب‌ها در محیطی که آنتی‌بیوتیک به صورت زیاد و بی‌رویه مصرف می‌شود، مقاوم و تکامل یافته می‌شوند و با قدرت بیشتری افراد را آلوده می‌‌سازند. از این رو، در محیط درمانی باید محدودیت‌هایی برای استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها درنظر گرفته شود.

پیشنهاد مقاله: تب مخملک: علایم ، روش تشخیص و درمان این بیماری چگونه است